فکر آزاد

دیروز عالی بود... امروزم همینجور...

امروز ی ساعتی وقت کردم باز فکر کنم... نه از اون فکرای شلوغ همیشگی... از این نوع که خودش میاد... از اونا که همینجوری قروقاطی اما بدرد بخور میاد...

داشتم فکر میکردم چقدر راحت آدما لیاقت خودشونو به نمایش میزارن و چقدر خوشحالم که همیشه سعی کردم بی لیاقتی نکنم...

این روزا حسابی از اینکه از اون دوتا از خودراضی فاصله گرفتم خوشحالم؛ و نه دیگه برای دستور دادن بهشون معذب میشم و نه اونا جرات دارن از زیر کاری که میخوام شونه خالی کنن...

خوبه که هیچ احساس صنمی باهاشون ندارم... و چقدر خوبه آدم با همکاراش فقط همکار باشه... این سخن گوهربار رو 8سال پیش ی همکار که 8سال از من کوچکتر بود بهم زد که من گفتم چقدر خبیثانه به قضیه نگاه میکنه... اما میبینم که 16 سال از من بزرگتر بوده... به اندازه 8 سال بچگی و 8 سال سابقه کار من...

دیگه اینکه داشتم فکر میکردم گاهی ی کارای احمقانه میکنی که بعدش نتیجه اش احمقانه اس اما خب یچیزی هم برای خودت گذاشته و اونم لذت انجام دادنشه... مثل دیروز که من آمدم توی خونه جوجه کباب منقلی درست کردم... الان زندگی بوی دود و چربی میده اما من اینقدر این بو رو دوست دارم و منو یاد همه روزای خوب با رئیسه بودن میندازه که اصلا هم احساس پشیمونی نمیکنم!!!

دیگه داشتم فکر میکردم که چه انرژی دارم برای بازاریاب های کودنمون میزارم که اندازه بزغاله حالیشون نیست و دلم سوخت برای برنامه های بلند مدتی که میتونیم داشته باشیم و حیف که با ایا عمر هدر دادنه...

و اینکه کشف کردم حساسیت دارویی دارم و این قرصا که میخورم داره ی کارایی به سرم میاره که بهتره هرچه زودتر با دکتر مشورت کنم چون هنوز نصف راهش مونده تا روز موعود...

همچنین اینکه راسته که میگن خدا کنه سگ آدمو بگیره و جو نگیره! بگو آخه آبت کمه نونت کمه وسط برف با تک شلوار بیرون رفتنت چیه!! آآآآآخ پاهام درد میکنه؛ یخخخخخ کردم!!

والبته نقاشی که چه حس خوبیه این روزا مخصوصا اگر خودت از ی تیکه اش لذت برده باشی و هی دلت بخواد به اون قسمت قضیه دقیقتر نگاه کنی...

و تولد ریحان و مسافرت کیش و زبان و پایانامه...

و چقدر من هنوز کار دارم...

و خوبم... و این خوب بودن رو دوس دارم... کمتر عصبانی شدن رو دوس دارم... تمرین سکوت رو دوس دارم... صبوری رو یاد گرفتن دوس دارم... مثبت بودن رو دوس دارم...