خدایا شکرت

+ خدایا شکرت

میگن اگر در مورد آرزوهات حرف بزنی و خیال پردازی کنی حتما بهشون میرسی... من نمیدونم چرا واسه من جواب نمیده!!

من الان یک ماهه دارم رابه تعطیلات حرف میزنم... ده روز برنامه ریزی میکردم توی رویاهام و جا پیدا میکردم... یک هفته التماس میکردم و دنبال راهکار بودم... که از این چند روز تعطیلاتم ی استفاده بکنم مفید؛ چون اصولا چیزی به اسم تعطیلات ندارم...

اما دقیقا برعکس که شد و گند خورد توی این چتد روزم هیچ؛ حالا همکار بیشعورمم میخواد تشریف ببره... اینقدر بدم میاد از این آدمای خوش شانسی که نمیدونم چقدر پیشونی دارن که 4 ماه آمده اینجا کار کرده توی بهترین زمان اینجا بوده؛ حتی رئیسه بهش عیدی داده؛ تعطیلات عیدشم کامل رفته و مرخصی هم از سرش زیادتر؛ حالا هم ی کار خوب گیرش آمده و بی دردسر داره میره...

تف تو این پیشونیه من...

که مثل اسب عصاری هم کار بکنم نه هیچکس میبینه نه هیچکس حالمو میپرسه...

حالا هم خر سیاه و راه اسیا... هرکی میره من باید بشینم جورش رو بکشم... دوباره کورشم یک ماه خرحمالی کنم؛ بعد هم ی خر بیاد ملا کنم؛ اخرشم همونا بیان بشن آدم خوبه...

یعنی نمیدونم خدا اون روز که داشت میساخت گل کم آوورد مارو از چی ساخت!! 

یعنی اینقدر آدم کم شانس باشه که طول یک سال چهارتا تاکسی عوض کنه! هنوزم نصف راه رو توی سرما و گرما پیاده رفته باشه و حرف شنیده باشه و فحش خورده باشه و پولم داده باشه... بخدا این دیگه نوبره...

بعد دختره ماشین باباش بود ؛ ماشین خودشون بود؛ ماشین آبجیشم در خونشون بود؛ میاد هر روز با ی ماشینی تازه از منم کرایه میگرفت!!! یعنی خدا به عدالت شکر!!!

همشون همینجور... همون الهه کم مرخصی رفت... کم به ریشم خندید... مریم کم مرخصی رفت... کم حامله بود حالش بد بود و دیر میامد... کم کارشون رو من کردم و حقوقش رو اونا گرفتن... کم حماقت کردم و جورشون رو کشیدم و حرفش رو هم شنیدم...

یعنی خاک...

خاک تو این پیشونی که واسه همه اره و واسه ما نه...

واقعا لذت میبرم اینقدر آرزوهام و فکرام و رویاهام به واقعیت تبدیل شدن... مسافرت که رفتم و از هوای خوب شمال و تنکابن هم که لذت بردم... الانم میام متمرکز میشم روی فروش...

اصلا من اگر شانس داشتم که اینجا نبودم...