بیشعورای زیبا پسند

اینقدر فکرم خسته اس که اصلا معنیه مقاومت و سعی کردن و صبر کردن و خواستن برای تغییر رو نمیفهمم...

الان فقط میخوام یا معجزه بشه و همه چی رو فراموش کنم؛ یا بمیرم و همه چی تمام بشه... وگرنه هیچ برنامه ای برای تغییر یا حس خوب یا هر کوفت دیگه ای ندارم...

حتی اصلا معنیه همین چیزایی همه داره پیش میاد هم نمیفهمم... معنیه حسادت آدمارو به خودمم نمیفهمم... شاید چون به قولش چون زیبایی نسبی داشتم و عادت دارم که ازم تعریف بشه اونقدرا برام مهم نیست که حالا یجا هم ازم 1000تا عکس بگیرن یا اینکه ی جا بزارن توی حال خودم باشم...

اصلا برام مهم نیست که دوس داشتم برم ریگ نوردی... و برامم مهم نیست که دارم این همه میرم مسافرت و دور دور... 

حتی امروز که فهمیدم قیافه ام شبیه عشق از دست رفته یکی از بچ هاس برای همین اینقدر بهم توجه میکنه هم برام مهم نیست... اینکه از خواب بودنم عکس گرفته و با عنوان خواب ناز برام فرستاده هم مهم نیست...

هیچی مهم نیست... اینکه برم گردوندن گروه و کلی بهم خوشامد گفتن هم مهم نیست... آدما هم برام مهم نیستن... اینکه پنیرا خرابه هم مهم نیست... اینکه پول نداریم خرید کنینم هم مهم نیست... اینکه هر روز عصر توی خونه دق میکنم هم مهم نیست... 

اینکه جایی نرم و نمیرم و کسی هست و نیست هم مهم نیست... 

مهم نیست چند روز یکبار غذا بخورم... مهم نیست بهم میگن چقدردستات خوشگله... مهم نیست بهم میگن چقدر سفیدی... مهم نیست حالمو میپرسن... مهم نیست برام عکس میفرستن... 

مهم نیست راجع به قیافه ام نظر میدن... مهم نیست خواهر همکارم بهم میگه خوش اندام و ارزو داره مثل من باشه... مهم نیست بهم میگن خوش لباس... مهم نیست... هیچی مهم نیست...

همه چیزایی که اینا میگن و آرزوشونه و من دارم برام مهم نیست...

مهم نیست...

مهم نیست...

چرا هیچکس نمیفهمه که اینا هیچ کدوم برای من مهم نیست...

آخ...

آخ از دلم...

آخ از روانم...

آخ از این همه خستگی...

چرا دست از سرم برنمیدارن...

میخوام تنها باشم...

هیچکس نمیفهمه من الان حاضرم 10 کیلو چاق بشم اما یکی رو داشته باشم باهاش حرف بزنم... حاضرم بدترین لهجه دنیارو داشته باشم ولی یکی داشته باشم بهم توجه کنه... حاضرم زشت باشم ولی یکی باشه که عصرام رو باهاش بگذرونم... 

چرا آدما نمیفهمن ظاهر قضیه همیشه باباطن قضیه یکی نیست؟؟؟

چرا آدما اینقدراحمقن که لبخند ظاهری و جمله مرسی خوبم براشون ملاک خوشبختیه؟؟

خوب نیستم...

داغونم...

برام مهم نیست... هیچی مهم نیست...

تنها که باشی هیچی مهم نیست... وقتی بود و نبودت برای هیچکس مهم نیست هیچی مهم نیست... 

چرا هیچکس نمیفهمه همین صبح با امید بیدار شدن از هزارجور شکل و شمایل من ارزشش بیشتره؟ چرا نمیفهمن این همه توجه به من و ظاهرم هیچ لذتی نداره جز اینکه یاد بدبختی و تنهایین بیفته...

زیبا خوابیدنم مهم نیست... 

اما تنها نبودن مهم...

زیبا خندین مهم نیست...

با یکی حرف زدن مهمه...

زیبا پوشیدن مهم نیست...

زیبا گذروندن مهمه...

آدمای بیشعور من زیبایی هامو میدم دلمو از تنهایی دربیارین... 

دق دارم...

دق...